معدنکاری سبز راهبردی برای مدیریت بهینه معادن

بهره برداری از معادن بدون در نظر گرفتن ابعاد مختلف آن، می تواند پیامدهای ناخواسته فراوانی را به دنبال داشته باشد. بخش معدن و صنایع معدن در بسیاری از کشورها از جمله مهم ترین مسیرها در رسیدن به توسعه پایدار بوده است. این مهم در برخی از کشورهای دارای معدنی نیز علاوه بر اینکه منجر به توسعه پایدار نشده، بلکه بعنوان منبع اصلی درآمدی دولت، یک نظام ناکارآمد را به وجود آورده است. وجود معادن و کانسنگ های معدنی در هر نقطه ای از دنیا که باشد برای آن منطقه یک امتیاز و غنیمت به شمار می آید که با یک مدیریت صحیح و کارآمد و برنامه ریزی دقیق می تواند به سکوی پرتابی برای آن منطقه مبدل گشته و شکوفایی و پیشرفت را به ارمغان آورد. برای عبور از این بحران مدیریت مسائل معدن خصوصا بسط معادن سبز را می توان پیشنهاد کرد. در این مقاله ابتدا اثرات بلندمدت معادن بر منابع اقتصادی، اجتماعی و محیط زیست ذکر می شود. سپس معدن کاری سبز بعنوان یک رویکرد معتدل در قبال مشکلات صنعت معدن معرفی می گردد، چهارچوبی که با ایجاد ساختاری پایدار زمینه را برای تحقق مبانی توسعه پایدار در صنعت معدن فراهم می سازد به گونه ای که بهترین شرایط از لحاظ اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در صنعت معدن حاکم شود و در نهایت چهارچوبی برای رویه ای شدن معدن کاری سبز ارائه می گردد.