بررسی رابطه بین بازارگرایی صادرات و عملکرد صادراتی با نقش میانجی مزیت رقابتی (مطالعه ی موردی واحدهای تولیدی- صادراتی استان گیلان)

شروع و توسعه ی صادرات توسط یک بنگاه اقتصادی نه تنها برای خود بنگاه، بلکه برای استان و کشور حایز اهمیت است؛ چرا که صادرات موجب بهبود کیفیت، تداوم تولید و اشتغال، ایجاد تقاضای بیش تر برای مواد اولیه، پیش زمینه ای برای طرح توسعه ی بنگاه، سرمایه گذاری و ورود دانش و فناوری جدید است. بنگاه های صادراتی برای داشتن عملکرد مناسب و رو به رشد در دنیای امروز، باید نسبت به «بازار»، «نیازهای مشتریان» و «فعالیت های رقیبان» هوشیار بوده و با «پاسخگویی» همه جانبه به نیازهای مشتریان و فعالیت های رقیبان، مزیت رقابتی کسب، و این مزیت را حفظ نمایند تا عملکرد خود را ارتقا دهند. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر بازارگرایی صادرات بر عملکرد صادراتی واحدهای فعال تولیدی- صادراتی استان گلستان می باشد که ارتباط این دو متغیر با میانجی مزیت رقابتی مورد مطالعه قرار می گیرد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع پیمایشی- تحلیلی بوده و تعداد افراد جامعه ی آماری از طریق جدول کرجسی و مورگان انتخاب شده اند که شامل مدیران صادراتی 37 شرک تولیدی- صادراتی استان گلستان می باشند (شرکت های که در چهار سال اخیر دست کم دارای سه سال سابقه ی صادراتی بوده اند). از ابزار پرسشنامه با روایی و پایایی مناسب برای جمع آوری داده ها استفاده شد. تحلیل داده ها و ارتباط بین متغیرهای مدل و آزمون فرضیه های تحقیق در فرآیند مدل به کمک روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار pls انجام گرفت. نتیجه های حاصل از این تحقیق حاکی از تاثیر بازارگرایی صادرات بر مزیت رقابتی می باشد. هم چنین مزیت رقابتی نیز بر عملکرد صادرات تاثیری مثبت دارد. به همین خاطر هوشیاری در بازار صادرات و پاسخگویی مناسب به نیازهای بازار و محیط به واسطه تقویت مزیت رقابتی، موجب بهبود عملکرد صادراتی می شود.