تاثیر آموزش کمک های اولیه بر نحوه امداد رسانی امدادگران جمعیت هلال احمر در هنگام بروز حوادث در استان گیلان

کلیه افراد جامعه در برابر سلامت خود و دیگران مسئولیت دارند و تامین سلامتی فقط بر عهده سازمان های دولتی نیست. امدادگران هلال احمر به صورت داوطلبانه به یاری پرسنل مراکز بهداشتی درمانی می شتابند و با افزایش آگاهی های مردم در راه تامین سلامت آنان کوشش می نمایند. مطالعه حاضر به منظور مقایسه سطح آگاهی و عملکرد امدادگران هلال احمر قبل و بلافاصله بعد از آموزش انجام و سپس نتایج برنامه آموزش در طولانی مدت طراحی و اجرا شد.

روش کار: یک مطالعه مداخله ای (نیمه تجربی) بر روی 78 نفر رابط بهداشتی امدادگر هلال احمر داوطلب به روش سرشماری در شهر رشت انجام شد. محورهای آموزش شامل چگونگی کنترل علایم حیاتی و روش های امداد در حوادث با استفاده از شیوه های سخنرانی بحث گروهی و مطرح نمودن مشکلات محله در قالب مسئله و آموزش عملی مهارت ها در اتاق پراتیک صورت گرفت. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه و چک لیست استفاده شد و با استفاده از آزمون های تی زوجی و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل داده ها صورت گرفت.

نتایج: میانگین نمرات آگاهی و عملکرد، قبل و بلافاصله بعد از آموزش تفاوت معنی دار آماری نشان داد (p0/001) در ارزشیابی نتایج یک سال بعد، بین نمره عملکرد بلافاصله بعد از آموزش با یک سال بعد از آموزش در هنگام امدادرسانی بر اساس آزمون همبستگی پیرسون با وجود همبستگی مستقیم ارتباط معنی دار آماری به دست نیامد.

نتیجه گیری: ارتقاء آگاهی و عملکرد امدادگران هلال احمر می تواند در تغییر رفتار بهداشتی، کاهش هزینه مراقبت های بهداشتی، بهبود وضعیت بهداشت و سلامت جامعه موثر باشد.