معماری اجتماعی در قالب رویکردی از پسا مدرن

جامعه از افرادی تشکیل شده که جهت تامین نیازهای خود با یکدیگر تعامل اجتماعی دارند. در عصر حاضر موضوع ایجاد تعاملات اجتماعی در بین افراد جامعه در ساختمان های عمومی از مهم ترین اهداف برنامه ریزان و طراحان معمار می باشد، هم چنین محیط زندگی هر فرد مجموعه ای از نظام های فرهنگی و اجتماعی است. مطالعه نظریات اندیشمندان در باب پسا مدرن و ویژگی هایش به عنوان معماری مردمی (اجتماعی)، ملاک عمل پژوهش بوده، هم چنین از دسته بندی الگوهای قابل ارایه پسامدرن در قالب نظریه ها و پارادایم های نظری و عملی در آثار معماران معاصر، جهت یافتن دستورالعمل وراهکارهای نظری از این شیوه (پسامدرن) بهره جسته ایم. در ابتدا بررسی معماری اجتماعی و فضاهای اجتماعی پرداخته شده و در پی رسیدن به معماری با ویژگی تحقق اندیشه های اجتماع محور، پسا مدرن به عنوان الگوی مطلوب در قالب نظریه ها و پارادایم های نظری، بررسی شده است. پس از تطبیق نظریه های اجتماع محور و پارادایم های نظری معماری پسا مدرن؛ پدیدار شناسی به عنوان شاخصه و الگوی قابل ارایه جهت طراحی فضایی اجتماعی با خاصیت افزایش تعاملات در فضاهای مذکور بیان گردیده.