بررسی تأثیر آموزش ضمن خدمت بر کارایی کارکنان مطالعه موردی (سازمان تأمین اجتماعی تهران بزرگ- 1395)

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش ضمن خدمت بر کارایی کارکنان سازمان تأمین اجتماعی در شهر تهران انجام شده است. جامعه مورد مطالعه در این پژوهش را کارکنان سازمان تأمین اجتماعی که تحت پوشش اداره کل تهران بزرگ و جمعیت آنان در سال 1395 حدود 3200 نفر بوده، تشکیل می دهند. جهت جمع آوری داده ها، پرسشنامه ای بین 250 نفر از این کارکنان که از طریق نمونه گیری تصادفی- خوشه ای، از نوع نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای و از نظر وضعیت خوشه گیری، نمونه گیری منطقه ای یا نمونه گیری خوشه ای جغرافیایی انتخاب شده اند، توزیع گردید. برای اثبات یا رد فرضیه های پژوهش از آزمون تی مستقل (t-test) که یک آزمون پارامتری است و برای بررسی تفاوت بین دو گروه مستقل در خصوص یک متغیر دارای داده های فاصله ای و یا شبه فاصله ای استفاده کرده تا تفاوت بین دو گروه آزمایش و گواه را در هر شعبه بسنجیم و از آزمون تحلیل واریانس (one-way anova) که یک آزمون پارامتری است و برای مقایسه سه یا بیشتر از سه گروه مستقل که در سطح فاصله ای و یا شبه فاصله ای اندازه گیری می شوند، استفاده کرده ایم تا تفاوت بین شعب مختلف را در مورد آموزش ضمن خدمت و تأثیر آن بر کارایی کارکنان مورد سنجش قرار داده و با نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج بدست آمده از تحقیق حاضر نشان می دهد که با اطمینان 95% فرضیه های تفاوت بین کارایی کارکنان آموزش دیده و آموزش ندیده در یک شعبه و تفاوت کارایی با درجه تحصیلی مختلف تایید و فرضیه های تفاوت در جنسیت و تفاوت در کارایی در شعب مختلف و تفاوت در سن و سابقه کارکنان رد شده است.