نقش پادشاهان بهمنی ها در گسترش فرهنگ ایرانی – شیعی در دکن

بافتح دکن توسط مسلمانان از نیمه قرن هشتم تا پایان قرن یازدهم بیش از چهار قرن این منطقه در دست حکومت های مسلمان با گرایش به فرهنگ ایرانی و شیعی قرار داشت. پادشاهان حکومت بهمنی برای داشتن پشتوانه اجتماعی و یا به دلیل گرایش های مذهبی خود و یا به علل سیاسی و نژادی و... از دانشمندان، هنرمندان، ادیبان ودیوان سالاران مسلمان ایرانی حمایت می کردند چنانچه می توان گفت بسیاری از این ایرانیان بنا به دعوت شاهان بهمنی به هند آمده و به دربار راه یافتند و زمینه لازم رشد و گسترش فرهنگ ایرانی – شیعی در دکن را فراهم نمودند، بطوریکه سه حکومت از پنج حکومت منشعب شده از حکومت بهمینیان، یعنی قطب شاهیان، نظام شاهیان و عادل شاهیان حکومت شیعی تشکیل دادند و برروی سکه هایشان جمله غلام حیدر صفدر یعنی غلام امام علی (ع) حک می کردند و در خطبه، نام حکام صفوی را بر نام خود مقدم ساختند و عبارت حی علی خیر العمل را در اذان وارد کردند. این پژوهش از نوع پژوهش های تاریخی است که با روش کتابخانه ای و به شیوه توصیفی- تحلیلی درصدد آن است که نقش و سهم پادشاهان بهمنی در بسط و گسترش فرهنگ ایرانی – شیعی را بیان نماید.