مواضع سجدات و چرایی آن ها در قرآن کریم

سجده خم شدن و فروتنى براى خدا است، یکى از ارکان نماز و بیان نهایت عبودیت به درگاه الهی است و انواع اختیاری و تکوینى، واجب و مستحب دارد. امامیه تنها سجده بر وجه الارض را جایز دانسته و اهل سنت رساندن هفت موضع را به زمین کافی می دانند. در قرآن مجید 4 سوره عزآئم، سجده واجب دارند و در 11 مورد، سجده مستحبّ است. برخی موارد درباره وجوب یا استحباب و محل سجدات، بین فریقین اختلاف وجود دارد، ولی هردو گروه روایات را مهم ترین علت براى سجدات واجب و مستحب می دانند. از مهم ترین حکمت هاى حصر سجده واجب در عزائم، تعبد و اظهار نهایت ذلت در برابر ذات مقدس الاهی است. در این آیات عظمتی نهفته است که با دریافت آن، شخص کوچکی و حقارت خویش را در برابر حق تعالی می بیند و با سجده کردن و ندیدن خود آن را اظهار می کند. حکمت سجدات مستحبی قرآنی، از بین بردن رذائل اخلاقی است و چون زدودن اخلاق رذیله از جمله واجبات فقهی نیست، سجده های آن ها واجب نشده است. در نهایت این خضوع اعضای ظاهر، سرچشمه ی حیات قرآنی می شود.