وقف و راهکارهای عمومی کردن آن در جامعه

سنت وقف از مصادیق بارز احسان و خیرخواهی است که انسان در نتیجه تعالیم انبیای الهی آن را از گذشته های بسیارد ور تاریخ به وجود آورده و در صحنه حیات انسانی به صورت پدیده ای اجتماعی برای همه نسل ها به ودیعت نهاده است. وقف از اهرم های موثر اعتقادی و فرهنگی برای جبران نیازهای مادی و معنوی جامعه است. از صدها سال پیش تاکنون واقفان خیراندیش با اختصاص بخشی از اموال خود برای خدمت مستمر به جامعه در قالب وقف، منشاء خدمات فراوان علمی، فرهنگی، هنری، رفاهی و بهداشتی در جامعه بوده اند. وجود صدها درمانگاه، بیمارستانه، مدرسه، دارالایتام، کتابخانه و هزارها مسجد، قنات، پل، آب انبار و غیره که باید به طور دایمی حفظ و مورد بهره برداری قرار گیرد، در سراسر کشورهای جهان و به ویژه ایران بهترین گواه و شاهد آن است. اکنون بیش از هر زمان دیگر نیاز به گسترش این سنت پسندیده احساس می شود، لذا دستیابی به راه های عمومی کردن آن ضرورت دارد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات اسنادی است و با روش تحلیل محتوای کیفی انجام شده است. نتیجه اینکه با آموزش همگانی و جزیی کردن وقف در کنار نوع کلان آن می توان وقف را به یک پدیده عمومی تبدیل نمود.