بررسی کیفیت زندگی درنظام آموزش و پرورش

یکی دیگر از شرایط سلامت روان، کیفیت زندگی است. کیفیت زندگی عبارت است از برداشت هر شخص از وضعیت سلامتی خود و میزان رضایت از این وضع (حمیدی زاده، 1387). یکی از شاخص ترین تعاریف در مورد کیفیت زندگی تعریفی است که سازمان بهداشت جهانی عرضه نموده است. بنا به تعریف سازمان بهداشت جهانی، کیفیت زندگی درک افراد از موقعیت خود در زندگی از نظر فرهنگ، سیستم ارزشی که در آن زندگی می کنند، اهداف، انتظارات، استانداردها و اولویت هایشان است. پس موضوعی کاملا ذهنی بوده و توسط دیگران قابل مشاهده نیست و بر درک افراد از جنبه های مختلف زندگی استوار است (ساسنین و جورکاوسکاس، 2009). مفهوم کیفیت زندگی ابتدا به حوزه های بهداشتی و بیماری های روانی محدود می شد، اما در طی دو دهه گذشته، این مفهوم از زمینه های بهداشتی، زیست محیطی و روانشناختی صرف به مفهومی چند بعدی ارتقا یافته (عنبری، 1389) و مورد توجه تعداد زیادی از حوزه های مطالعاتی قرار گرفته است. از این رو ست که براساس پایگاه داده ها موسسه اطلاعات علمی، از 1982 تا 2005 بیش از 22 هزار تحقیق در مورد کیفیت زندگی صورت گرفته است (رضوانی و منصوریان، 1387). هرجامعه زمانی از پویایی و نشاط کافی برخوردار خواهد بود که شهروندان آن از کیفیت زندگی کافی و مطلوب برخوردار باشند، پس کیفیت زندگی یکی از ارکان اساسی و توسعه و یکی از مولفه های اساسی برای رشد و شکوفایی و ارتقای وضعیت زندگی است و در نتیجه باید آن را محور توسعه ی اجتماعی و اقتصادی قلمداد نمود. در واقع می توان چنین استنباط کرد که کیفیت زندگی، درک منحصربفرد هر شخص در مورد اینکه آیا او با وجود ارتباطی که با خانواده اس، دوستانش و اجتماعش دارد برایش رضایت بخش و قابل قبول است یا نه. و هم چنین ارضا فیزیکی، روانی، اجتماعی و اقتصادی برایش موجود است یانه. که البته این قضیه به توقع شخص اززندگیش ارتباط دارد. (فیض، 1391 به نقل ازپارک و پارک، 1897) اهمیت نیروی انسانی در پیشبرد اموریک جامعه به قدری زیاد است که می توان آن را موثرترین رکن تحولات علمی، فرهنگی واقتصادی در یک کشور دانست. با این اوصاف، اگرچه نیروی انسانی در هر واحد سازمانی یکی از منابع زیر بنایی به شمار می رود، ولی در نظام آموزش و پرورش، اهمیت و نقش نیروی انسانی دررسیدن به اهداف سازمانی از سایر سازمان ها مهم تر و حساس تر می باشد. یکی از ضرورت های تحقق اهداف آموزش و پرورش، رغبت و تمایل معلمان در جهت انجام وظایف آموزشی و پرورشی تعیین شده می باشد. عدم توجه به تمایلات و انگیزه های معلمان، سبب نارضایتی وعدم وفاداری آنان می شود که این امر با مسائلی نظیر غیبت زیاد، ترک خدمت، بی میلی به ماندن در سازمان، کاهش اعتماد و پایین آمدن عملکرد و بهره وری در آمیخته است. بنابراین باید به عوامل زمینه ساز رضایت شغلی و تعهد سازمانی معلمان توجه بیشتری صورت گیرد. (واحدسرکارآباد، 1393) آموزش زیربنای اصلی پیشرفت های علمی و تکنولوژیکی در جهان امروزی محسوب می شود. تمدنی که بشر امروزی به وجود آن افتخار می کند، درحقیقت نتیجه ی انباشت تجربه ها و انتقال آن از راه آموزش از نسلی به نسل دیگر است و کشوری که نتوانسته باشد ویژگی های لازم یک جامعه ی علمی را به دست آورد، علت اصلی را باید در نظام آموزشی خویش جستجو کندو با رفع موانع و مشکلات موجود در جامعه به طور قطع، خواهد توانست به پیشرفت های فراوان در همه ی زمینه ها دست یابد. بنابر این، به دلیل اهمیت بسیار نظام اموزشی، باید ارکان اصلی این نظام، یعنی معلمان و دبیران در همه ی دوره های تحصیلی اعم از ابتدایی، راهنمایی و متوسطه مورد توجه ویژه قرار گیرند (فرح ترکمان، 1388)