گیاه رزماری (rosmarinus officinalis) در طب ایرانی و طب مدرن

در طب کهن و امروزی، گیاه رومارَن یا اِکلیل کوهی یا رُزماری در درمان بسیاری از بیماری ها مورد استفاده قرار گرفته است. نام علمی این گیاه rosmarinus officinalis و متعلق به خانواده labiatae می باشد با توجه به آنچه که در طب سنتی ذکر شده است، این گیاه مدر، قاعده آور، ضدنفخ، گشاینده گرفتگی های کبد و طحال و تقویت کننده ی کبد است. در طب نوین نیز بیان شده است که این گیاه در درمان رماتیسم، فلج، سستی اعضاء، تشنج، اختلالات عصبی و تنفسی، تومورها و هم چنین نارسایی کبد و کیسه صفرا و بخصوص تقویت گردش خون بسیار مفید و موثر است. اما از طرفی بروز برخی از عوارض جانبی مصرف آن را نیز محدود ساخته است. بنابراین در این مطالعه بر آن شدیم تا به بررسی این گیاه و خصوصیات ریخت شناسی، پراکنش و مصارف آن بپردازیم. در این مطالعه شرح موجود در منابع طب سنتی و منابع امروزی، بیان شده است.