بررسی هیستوپاتولوژی اندام های مختلف در یک گوسفند مبتلا به آبله بدخیم گوسفندی

آبله گوسفندی، آبله بزی و بیماری پوست زبر در گاو همگی توسط اعضای جنس کاپریپاکس ویروس که یکی از شش جنس پاکسویروس می باشد، ایجاد می گردد. شیوع این بیماری در همه جهان ازجمله ایران دیده شده است. در یک گله 250 عددی در اطراف اهواز، تعداد 20 گوسفند مبتلا به علائم مختلفی از قبیل بی حالی، پاپول و ندول های متعدد بر روی قسمت های مختلف بدن، زمین گیری و تب بالا بودند. سه مورد از مبتلایان، هفت روز پس از شروع علائم از بین رفتند. یکی از گوسفندان ماده با 4 سال سن که به تازگی زایمان کرده بود و دارای شرایط وخیم تری بود، پس از مراجعه به بخش بیماری های دام های بزرگ، به بخش کالبدگشایی ارجاع داده و پس از بررسی جراحات سطحی، کالبدگشایی صورت گرفت و از آن ها، نمونه هایی تهیه و جهت بررسی میکروسکوپی به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شدند. پس از طی مراحل روتین، اسلایدهای رنگ آمیزی شده به روش هماتوکسیلین و ائوزین تهیه و سپس مورد بررسی دقیق میکروسکوپی قرار گرفتند. در بررسی ماکروسکوپی، پاپول و ندول های سرتاسری و روی پستان و نوک پستان، جراحاتی در دستگاه گوارش علی الخصوص زبان، ریه ها و نقاط سفید رنگ بر روی کلیه ها دیده شد. در بررسی میکروسکوپی، سلول های آبله در تمامی بافت ها دیده شد. این سلول ها دارای یک هسته بزرگ با دیواره ای پر رنگ و واکوئلی خالی در داخل هسته بودند. هم چنین در سیتوپلاسم این سلول ها گنجیدگی های بزرگ ائوزینوفیلیک دیده شد. بر اساس مشخصات ماکروسکوپی و میکروسکوپی بیانگر وقوع آبله بدخیم در این گوسفند بوده است. هر چند که آبله بدخیم در بره ها و گوسفندان جوان اتفاق می افتد، اما در این حیوان، احتمالا استرس های ناشی از آبستنی و زایمان منجر به مبتلا شدن به این شکل از بیماری شده است.