تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد و محتوای کلروفیل و پرشدن دانه جو در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی

به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد و محتوای کلروفیل و پرشدن دانه جو در شرایط دیم و آبیاری تکمیلی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سال 1395 انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سطوح آبیاری (عدم آبیاری یا دیم، آبیاری در مرحله چکمه دهی یا آبستنی، آبیاری در مرحله خوشه دهی) و کودهای زیستی در چهار سطح (عدم کاربرد کودهای زیستی به عنوان شاهد، کاربرد میکوریزا، ازتوباکتر، کاربرد توام ازتوباکتر و میکوریزا) را شامل می شدند. نتایج نشان داد بیش ترین و کم ترین عملکرد دانه به ترتیب 314.9 و 213.2 گرم در متر مربع مربوط به آبیاری تکمیلی در مرحله چکمه دهی با کاربرد توام قارچ میکوریزا و ازتوباکتر و عدم کاربرد کودزیستی در شرایط دیم بود. بیش ترین کلروفیل a، b، کارتنوئید و کل به ترتیب 1.76، 0.88، 0.83 و 2.64 در آبیاری تکمیلی در مرحله چکمه دهی و با کاربرد توام میکوریز و ازتوباکتر، کم ترین مقادیر این صفات به ترتیب 1.55، 0.78، 0.54 و 2.34 نیز در حالت عدم آبیاری (دیم) و عدم کاربرد کودهای زیستی بدست آمد.