تحلیل اثر ویژگی‏های اقلیمی بر انتخاب نوع مصالح بومی روستایی گیلان

میراث معماری بومی روستایی گیلان به علت فرسایش سریع ناشی از اقلیم، تغییرالگوی زندگی، هجوم ویلاسازی شهرنشینان و...  به سرعت در معرض فراموشی است و شایسته است که باری دیگر به  ارزش‏ها و اصول این نوع معماری پرداخته شود و با مستندنگاری از آنها، ضمن حفظ آنها به عنوان میراث، از اصول پایدار لحاظ شده در آن برای معماری امروز استفاده شود، یکی از اجزای این معماری، مصالح سازنده بنا بوده است، این مصالح دارای خواصی بودند که علی رغم نبود تکنولوژی و اقتصاد فقیر، به بهترین نحو در ساخت به کار بسته می‏شدند. این مقاله برآنست تنوع مصالح ساخت معماری روستایی بومی گیلان را برشمرد و این موضوع را بررسی نماید که  مصالح در معماری بومی گیلان چگونه  انتخاب می‏شدند. این مقاله از نظر هدف؛ توسعه‏ای و از نظر روش تجزیه و تحلیل داده‏ها، تحقیقی کیفی بر پایه تبیین و تحلیل است، داده ‏های این مقاله از طریق مطالعات کتابخانه‏ای و میدانی گردآوری شده است.  یافته‏های مقاله حکایت از آن دارد  که براساس وضعیت اقلیمی خاص گیلان (باران بسیار و رطوبت نسبی بالا)؛ سهم عمده مصالح گیاهی و بومی منطقه بوده است، استفاده از انواع چوب باتوجه به خواص آنها و نیاز ساختمانی متفاوت بوده است، از این رو شاهد استفاده از انواع قطاع از درختان بوده با این وجود در این معماری فرایند تولید و فرآوری به صورت ساده با حداقل امکانات بوده است.  عامل مؤثر بر انتخاب این مصالح در بنا، محیط جغرافیایی و اقلیم محلی بوده و هر چه بر شدت سرما و ارتفاع منطقه افزوده می‏شد مصالح با جرم حرارتی بیشتر به عنوان مصالح ساخت به کار گرفته می‏شدند.