ارزیابی بافتهای مختلف شهری با رویکرد نوشهرگرایی (نمونه موردی شهر همدان)

پژوهش حاضر تلاش دارد با استفاده از رویکرد نوشهرگرایی و با تأکید بر حفظ و احیای ارزش های محله محوری، ارتقا عملکرد و افزایش کارایی محلات بافت قدیم شهر همدان را دنبال کند. به منظور انجام پژوهش حاضر از ابزار پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات و از آزمون تی تک نمونه ای و آزمون فریدمن برای آزمون فرضیات استفاده شد. حجم نمونه آماری با توجه به جمعیت محلات بافت قدیم شهر همدان، با استفاده از روش کوکران 325 عدد تعیین گردید. همچنین پایایی سؤالات با استفاده از روش کرونباخ 789.0 محاسبه گردید. نتایج نشان داد که اصول قابلیت پیاده روی (30.3)، کاربری های مختلط و متنوع (40.4)، مسکن های مختلط (22.4)، معماری و طراحی شهری با کیفیت (57.3)، حمل و نقل (44.3)، پایداری (12.3) و کیفیت (90.3) در محلات مورد مطالعه کیفیت مطلوبی داشته و اصل ارتباط پذیری (86.2) و ساختار سنتی محلات (81.2) میانگینی کمتر از میانگین مطلوب (3) داشته که حاکی از قابلیت پایین محلات در تسهیل مسیرهای پیاده روی و عدم توجه به ساختار سنتی محلات است. به طور کلی ساکنان بافت قدیم شهر همدان کیفیت زندگی را در محله نسبتاً مطلوب (3.90) ارزیابی می کنند.