برنامه ریزی در جهت ارتقاء امنیت فضاهای شهری محلات شهر ساری

وجود امنیت اجتماعی در فضاهای شهری همواره مورد توجه برنامه ریزان و طراحان شهری بوده است. عوامل مختلفی بر احساس امنیت شهروندان تآثیرگذارند. از جمله عوامل فردی، سن و جنسیت را می توان نام برد. از میان عوامل کالبدی می توان به فضاهای بدون دفاع، مقیاس فضا و نفوذپذیری فضا اشاره کرد که هر کدام از این مؤلفه ها بر امنیت اجتماعی تآثیر گذارند. فضاهای شهری به عنوان بستر زندگی و فعالیت شهروندان باید بتوانند با توجه به شباهت ها و تفاوت های میان افراد و گروه های سنی و اجتماعی، جنسی، محیطی امن، سالم و پایدار و جذاب را برای همه افراد فراهم کند و به نیاز تمامی قشرهای اجتماعی پاسخ مناسب بدهند و پاسخگوی حدقل نیازها باشد. از آنجایی که فضاهای شهری بیشترین ارتباط را با مردم و محیط زندگی دارند، می توانند نقش بسزایی در هویت بخشی و دادن احساس آرامش شهروندان داشته باشند. امنیت اجتماعی با فضا و ساخت و ساز شهری ارتباط معناداری دارد. امنیت به عنوان یکی از نیازهای اساسی شهروندان در ساختارهای شهری به شمار رفته و از اهمیت ویژه ای به واسطه در برگیری احساس آرامش و آسایش محیطی برای شهروندان برخوردار است. از این رو در مطالعات و پژوهش های شهری همواره امنیت به عنوان یکی از شاخص های مهم کیفیت زندگی مورد توجه برنامه ریزان و شهرسازان قرار گرفته و در این خصوص نظریه های متنوعی نیز ارائه شده است. فضاهای عمومی شهری نیز به عنوان بستری اجتماعی که همواره مورد استفاده عموم شهروندان بدون هیچ محدودیتی قرار می گیرد، در صورت دارا بودن احساس امنیت علاوه بر آنکه آرامش را برای شهر به ارمغان می آورد، سطح تعاملات و فعالیت های اجتماعی ساکنین شهر را نیز افزایش و در نهایت احساس مطلوبیت و رضایت محیطی را در شهروندان تقویت می نماید. پژوهش حاضر به دنبال برنامه ریزی جهت ارتقای امنیت در فضاهای شهری است. اهداف کلی این پژوهش بررسی شاخص های امنیت در فضاهای شهری و ارائه راه حل هایی جهت افزایش امنیت در محلات شهر ساری است. روش پژوهش توصیفی و تحلیلی است و  از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه ای به جمع آوری اطلاعات می پردازیم و چارچوب نظری تحقیق تدوین می شود و مؤلفه و معیارها و شاخص ها بیان می گردد. در نهایت به بیان راهبردها و سیاست های ارتقای امنیت در محلات شهر ساری مورد نظر بر اساس اهداف پرداخته می شود.