بررسی توسعه حمل و نقل همگانی دورن شهری مبتنی بر رویکرد انسان محور

در دهه های اخیرجابجایی و حمل و نقل در شهرها بویژه شهرهای پرجمعیت همواره به عنوان یکی از اصلی ترین چالش های شهری مطرح بوده است. امروزه حمل و نقل با کلیه جنبه های زندگی در شهرها در ارتباط می باشد. اوقات فراغت، آموزش، تجارت، صنعت و دیگر جنبه ها از جمله حوضه هایی هستند که جهت پیوند و ارتباط سازنده با یکدیگر و تداوم بخشیدن به چرخه زندگی در شهرها، نیازمند یک شبکه پایدار برای حمل و نقل در شهرها می باشند. داشتن رویکرد پایدار در این حوضه مستلزم داشتن تطابق و هماهنگی میان فعالیت های انسانی با یک محیط با نشاط و مبری از آلاینده ها درکنار حمایت از پویایی و عدالت اقتصادی به همراه سرزندگی و عدالت اجتماعی می باشد که به عنوان ابعاد اصلی توسعه پایدار مطرح می باشد یک شهر انسان محور در کالبد و سخت افزار هایی مانند خیابان، پیاده رو و سایر زیرساختها خلاصه نمی شود. از آنجا که حقیقت وجودی انسان در روح او تعریف می شود از این رو توسعه پایدار در قالب شاخص های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی مطرح می شود تا تمامی وجوه حیات انسانی در شهر را در برگیرد. حمل ونقل پایدار در واقع یافتن مؤثرترین و آسوده ترین راه جابه جایی مردم و وسایل نقلیه، با کمترین میزان مصرف انرژی در زمینه سوخت و تلاش های انسانی با مقبول ترین هزینه، کمترین ترافیک و کمترین اثرات سوء زیس تمحیطی مانند آلودگی هوا و صدا است.