بررسی تاثیرپارامتر همسایگی به منظور انتخاب سرخوشه با هدف افزایش طول عمر شبکه ی حسگر بی سیم

پیشرفت در فنّاوری های مدرن انگیزهای برای طراحی دستگاه های حسگر الکترونیکی کوچک با انرژی اندک شد. هم چنین با پیشرفت در فنّاوری های ارتباطی و اینترنتی، تلاش های تحقیقاتی بسیاری در زمینه ی شبکه های حسگر بی سیم باهدف ذخیره ی انرژی انجام شده است. شبکه های حسگر بیسیم به عنوان بخش مهمی از کاربردهای صنعتی به یک فنّاوری کلیدی تبدیل شده اند و به دلیل طیف وسیعی از کاربردهایی که دارند به عنوان یک زمینه ی تحقیقاتی فعال باقی ماندند. تاکنون روش های زیادی برای مسیریابی در شبکه های حسگر بی سیم ارائه شده است، که از جمله مهم ترین آن ها می توان به الگوریتم های خوشه بندی اشاره کرد. هدف اصلی اغلب این الگوریتم ها افزایش طول عمر شبکه به کمک توزیع یکنواخت انرژی در شبکه است که برای این منظور راهکارهای متعددی ارائه شده است. در این مقاله به بررسی تأثیر پارامتر همسایگی در انتخاب سرخوشه با هدف افزایش طول عمر شبکه می پردازیم. برای این منظور پروتکل خوشه بندی sep در نظرگرفته شده است. پروتکل sep یک پروتکل خوشه بندی برای شبکه های حسگر بی سیم ناهمگن می باشد. هدف اصلی sep افزایش دوره ی ثبات در شبکه های حسگر بی سیم است به این معنی که سعی می کند تا با به تأخیر انداختن مرگ اولین نود در شبکه انسجام و کارایی شبکه را حفظ کند. ناهمگن بودن نودها از نظر سطح انرژی تعریف شده است. در این پروتکل دو نوع نود با دو سطح انرژی متفاوت تعریف شده است که انتخاب سرخوشه از هر دو نوع نود انجام می گیرد. در روش پیشنهادی پارامتر تعداد همسایه های هر نود به عنوان یک پارامتر مهم در انتخاب سرخوشه مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج حاصل از آزمایشات نشان می دهد، زمان مرگ اولین حسگر در حالی که الگوریتم sep فعال است در برخی موارد دیرتر از زمانی است که الگوریتم sep با روش پیشنهادی آغاز به کار می کند، اما مرگ نیمی از نودها و هم چنین آخرین نود در حالت عادی بسیار سریع تر از زمانی است که از روش پیشنهادی استفاده می شود.