سنجش فازی میزان آمادگی سازمان ها جهت پذیرش سیستم های اطلاعاتی مدیریت (مطالعه موردی: شهرداری زاهدان)

امروزه کسب و کار و فناوری اطلاعات دو مقوله جدایی ناپذیرند، به گونه ای که تفکیک این دو در سازمان ها ناممکن به نظر می رسد. سیستم های اطلاعاتی از جمله ابزارهای نوین مدیریتی هستند که سازمان ها را در رسیدن به اهدافشان یاری می رسانند. بنابراین سازمان ها به دنبال ایجاد سیستم های اطلاعاتی و مدیریت مناسب آن ها هستند تا اطلاعات و دانش فناوری های جدید را به موقع کسب کرده و از آن به نحو بهینه استفاده نمایند. هدف اصلی این مقاله ارائه روشی مبتنی بر منطق فازی برای ارزیابی میزان آمادگی سازمان ها در پذیرش سیستم های اطلاعاتی مدیریت می باشد. در کنار هدف فوق، فرایند پژوهش این امکان را می دهد که نقاط ضعف و قوت سازمان مورد مطالعه در مسیر پذیرش و پیاده سازی این سیستم ها مشخص گردد. در این پژوهش با استفاده از عوامل مستخرج از مطالعات پیشین و دریافت نظرات 20 نفر از خبرگان حوزه فناوری اطلاعات، 19 شاخص برای فرایند کار انتخاب شد و با استفاده از عبارات کلامی خبرگان و متخصصینی که در ارتباط با سازمان نیز بودند، میزان آمادگی سازمان جهت پذیرش سیستم های اطلاعاتی مدیریت (بر اساس عددی بین 0 تا 1)، برابر 0.467 محاسبه گردید. به عنوان نتیجه جانبی پژوهش نیز نقاط ضعف و قوت سازمان در این مسیر مشخص شد. میزان توسعه و گستردگی شبکه در سازمان، آگاهی پرسنل از تأثیرات مثبت کاربرد فناوری اطلاعات در افزایش بهره وری و بازده کارایی، میزان ارائه آموزش های لازم در ارتباط با فناوری اطلاعات برای پرسنل و به کارگیری زیرساخت های سخت افزاری و امنیتی اطلاعات در سازمان به عنوان نقاط قابل اتکا و قوت تعیین شدند. هم چنین سازمان از نظر نرخ ارتباط الکترونیکی با شهروندان و دیگر سازمان ها (بالادستی و همرده) در شهر، استان و کشور، وجود بانک های اطلاعاتی به روز و شفافیت داده های موجود در آن ها، وضعیت شناسایی و تدوین استانداردها و مستندات مورد نیاز در دسترسی به سیستم های اطلاعاتی و سرعت اینترنت و پهنای باند دارای ضعف بود.