بررسی و تحلیل سطوح پایداری مناطق شهر شیراز بر اساس مدل ویکور (vikor)

آمایش سرزمین، ایجاد تعادل در بهره گیری از توانمندی طبیعی، تطبیق با نیازهای انسانی و کاهش نابرابری و جلوگیری از نبود تعادل های جدید است. این مفهوم که به دنبال سازماندهی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و محیط زیستی برای تحقق آینده مطلوب است، با پارادایم توسعه پایدار منطبق می باشد. هدف این پژوهش سطح بندی مناطق 9 گانه شهری شیراز از لحاظ ده شاخص عمده شاخص های پایداری است. بدین منظور در چارچوب روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از مدل ارزیابی چند معیاره تصمیم گیری vikor مناطق مورد نظر سطح بندی شدند. نتایج حاصله از پژوهش نشان می دهد بین مناطق مورد نظر از لحاظ پایداری، اختلاف زیادی وجود دارد به طوری که: الف)مناطق شهری پایدار: شامل مناطق 1، 5 و 9 با امتیاز 0.21- 0.26 می باشد. ب)مناطق شهری نیمه پایدار: شامل مناطق 4، 6 و 8 با امتیاز 0.31-0.56 می باشد. ج)مناطق شهری ناپایدار: شامل مناطق 4، 6 و 8 با امتیاز 0.31-0.56 می باشد. ج) مناطق شهری ناپایدار: شامل مناطق 2، 3، و7 با امتیاز 0.75-0.83 می باشد، بنابراین توجه به آمایش مناطق و توسعه متوازن نواحی شهری توجه به توسعه پایدار را ضروری ساخته است.