بازتاب ادبیات استعماری در زندگی و آثار صادق هدایت

ادبیات استعماری و غیراخلاقی بعد از دوره ی مشروطه، در دوره ی سلطنت رضا پهلوی و پسرش محمدرضا با تغییرات و افتوخیزهایی همراه بود. استعمارگران غربی پس از کنار گذاشتن سیاست های گذشته ی خود و با روی آوردن به استعمار نو متوجه شدند که از طریق ادبیات و فرهنگ، آسان تر می توانند به اهداف کوتاه و بلندمدت خود، در کشورهای هدف دست یابند. این مقاله، با رویکردی توصیفی و تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، آثاری را بررسی می کند که مضامینی غیراخلاقی داشتند و بر محوریت زن، مشکلات جنسی را اشاعه می دادند؛ واضح است که گسترش این آثار موردتوجه کشورهای استعمارگر قرار می گرفت؛ به نحویکه در دوره ی پهلوی فضای داستان ها مملو از ترسیم صحنه های مبتذل جنسی و غیراخلاقی و گسترش یأس و ناامیدی بود که می توانستند جهت حرکت های اعتراضی علیه حکومت های استعمارگر را منحرف کند. این جستار، بر آن است که با توجه به ماهیت استعمار نو و استفاده ی ابزاری از ادبیات، به بررسی مصداق های ادبیات استعماری در آثار صادق هدایت بپردازد. بدیهی است تربیت خانوادگی و نحوه زندگی هر فرد می تواند در شکل گرفتن افکار و اعتقادات او تأثیر داشته باشد. ما از این زاویه به بررسی خصوصیات شخصی و اخلاقی و تأثیر آثار صادق هدایت و امثال او بر اعتقادات جوانان و افکار جامعه می پردازیم و درنتیجه مشخص می شود که این نویسندگان نمی توانستند الگوی مناسبی برای مردم جامعه ی خود باشند و به نوعی خواسته یا ناخواسته در جهت اهداف استعماری کشورهای سلطه گر قلم فرسایی نموده اند.