تاثیرگیری احمد شاملو در شعر هوای تازه از کودتای بیست و هشت مرداد

هنر و ادبیات هرملتی دربرهه های مختلف تاریخ، آیینه ی تمام نمای حوادثی بوده که درآن جامعه رخ نموده اند؛ به عبارت دیگر بسیاری از اندیشمندانی که سعی در ابراز ایده ی خود داشته، محتوای فکری خود را در قالب منعطف "ادبیات" بروز داده اند. یکی از حوادث تکان دهنده ی تاریخ ایران، کودتای بیست و هشتم مرداد سال 1332 هجری شمسی است؛ حادثه ای که به طور جدی نزدیک به یک دهه منجر به انزوایی همراه با ترس برای فکر و اندیشه ی اهل قلم گردید و چون هجوم مغولان هر که را که اندیشه ای در سر می پروراند به اجبار، به انزوا کشاند و به نوعی بزرگ ترین شوک تاریخ چند وقت اخیر ایران به شمار می رود. شاعران و نویسندگان زیادی این واقعه را در آثار خویش انعکاس داده و به نسبت متاثر شدنشان، به شرح این واقعه پرداخته اند. یکی از شاعرانی که در متن جامعه زندگی کرده و چون "لورکا" و "مایاکوفسکی" در میدان حوادث قرار داشته احمد شاملو است. این شاعر توانا و صاحب سبک در شعرهایی که پس از تاریخ بیست و هشتم مرداد 1332 سروده است. به ویژه در دفتر شعر "هوای تازه" به وفور به انعکاس این شوک تاریخی پرداخته و خود را در زمره ی سیاسی ترین شاعران و نویسندگان تاریخ ادبیات فارسی قرار داده است. در این مقاله، به بررسی میزان بازتاب واقعه ی هولناک بیست و هشتم مرداد در مجموعه شعر "هوای تازه" سروده ی احمد شاملو پرداخته می شود و میزان این بازتاب در سه بخش "توصیف فضای جامعه"، "یاس و امید" و " نماد پردازی" مورد بررسی قرار می گیرد.