نقد و بررسی ترانه های وصف طبیعت و وصف ایام و اوقات در استان کهگیلویه و بویراحمد

استان کهگیلویه و بویراحمد یکی از خاستگاه های بکر و پربار اشعار فولکلوریک و ترانه های محلی است که بیشتر در هیأت ادبیات غنایی نمود یافته است و بی پیرایگی و سادگی و بازتاب فرهنگ و آداب و رسوم کهن این مرزوبوم، در این اشعار موج می زند. سرایندگان خوش ذوق به خاطر کوهستانی بودن این منطقه، طبیعت بکر، انواع گیاهان خوشبو، برف گیر بودن مناطق سردسیری، پرنده های خوش آواز، شکار فراوان، چشمه سارهای خروشان و ... ترانه های زیبایی در وصف طبیعت و وصف ایام و اوقات، را خلق کرده اند که تمامی طبیعت جذاب و چشم نواز این استان را به تصویر کشیده اند؛ از توصیف شکار و شکارچی، از نغمه خوانی کبک و بلبل، از همانندی زلف یار به چویل های مناطق ییلاقی و ... . ازاین رو، با توجه به رشد روزافزون تکنولوژی و اضمحلال فرهنگ عامه، بسیار ضروری و بایسته می نماید که پیش از آنکه این مواریث فرهنگی و اشعار ناب، در پرده ی خمول رو به فراموشی گذارند، نسبت به گردآوری و ضبط و تحلیل این اشعار، اقدامی شایسته صورت گیرد. از همین روست که نگارنده در این نوشتار کوشیده است که با روشی میدانی، به گردآوری و ضبط، آوانگاری و سپس تحلیل اشعار غنایی استان کهگیلویه و بویراحمد بپردازد. در این جستار پس از مقدمه، پیشینه و روش تحقیق، به تحلیل ترانه های غنایی وصف طبیعت (وصف درختان، گیاهان و گل ها، وصف مناظر طبیعی، وصف جانوران)، وصف ایّام و اوقات (شب نشینی، کوچ ایل و زندگی عشایری) در ادبیات غنایی، پرداخته شده است.