وصف طبیعت در پرتو اشعار کشاجم

فنّ وصف یکی از بزرگ ترین اغراض شعری در ادبیات عربی است و «طبیعت» در میان این فنّ شعری از اهمیت والایی برخوردار بوده است؛ چرا که طبیعت دارای تاثیری شگرف بر روح و جان شعراء بوده است، بنابراین آن ها در خلال اشعار خود به بیان احساسات خویش در میان این مظاهر طبیعت می پرداخته اند. با دگرگونی و تحول در زندگی اجتماعی و فردی جامعه عربی- اسلامی و ورود آن ها به شهرها وصف بیشتر منحصر به مظاهر و زیبایی های طبیعت گردید. شعر طبیعت در ادبیات عصر عباسی اهمیت والایی دارد و از شعرای بزرگ این فن شعری در این دوره می توان به «کشاجم» اشاره کرد. وی وصف را به عنوان ابزاری برای تصویر پردازی های خود برگزید. توانایی و نوآوری او در این فن شعری وی رابر دیگر شاعران عربی در زمینه وصف برتری داده است. در این مقاله سعی بر این است که به شیوه توصیفی-تحلیلی به بررسی وصف طبیعت و موضوعاتی که شاعر در میان اشعار خود بدان اختصاص داده بپردازد. یافته های پژوهش بیانگر آن است که وصف زیبایی های طبیعت درشعر او جایگاه ویژه ای دارد. وی در وصف طبیعت عواطفش را به زیبایی به تصویر می کشد. وی در به تصویر کشیدن این زیبایی ها بیشتر از تشبیه و تشخیص استفاده می کند به طوری که تخیلات شاعرانه اش به شکل تصاویری زیبا تجسم یافته است و به طبیعت روح انسانی بخشیده است.