بررسی عوامل محدود کننده حضور زنان در فضاهای شهری

فضای شهری فضایی است که به همه مردم اجازه می دهد که به آن دسترسی داشته باشند و در آن فعالیت کنند. با در نظرگرفتن حقوق شهروندى کثرتگرا در جامعه مدنى امروز و رویکرد عدالت محور در برنامه ریزى و طراحى شهرى، زنان نیز همانند مردان باید از شرایط برابر براى حضور در فضاى شهرى برخوردار باشند. زنان در جامعه امروز ایران وارد عرصه هاى مختلف علمى، فنى، سیاسى و غیره شده و حضور خود را در تمام عرصه ها به اثبات رسانده اند. بنابراین حضور زنان در شهر و فضاى شهرى در جامعه امروز ایران امرى اجتناب ناپذیر است. به موازات این مسئله مخاطرات خیابان ها و حوادث ناشی از نا امنی فضاهای عمومی برای زنان شدت گرفته است. به دلایل فرهنگی زنان از یک سری الزامات تبعیت می کنند که این الزامات برای مردان وجود ندارد. در نتیجه نوع استفاده از شهر برای زنان و مردان متفاوت است. در شهرسازی مدرن با وجود حضور وسیع زنان در عرصه های عمومی و فضاهای شهری ندرتاً به تفاوت و تنوع این نیازها توجه شده است. بیشتر الگوها، ساختارها و معیارهای شهرسازی مدرن خصلتی مردانه دارند و آگاهانه و یا نا آگاهانه برای زنان همان نقش دوم در نظر گرفته شده است. با وجود فضاهای عمومی با کیفیت نه چندان مناسب برای همه شهروندان، میزان استفاده زنان و حضور فعال آنان در فضای شهری بسیار کمتر از مردان است. حتی در صورت وجود فضای شهری مناسب شانس استفاده از فضای شهری برای این گروه محدود می شود. موانع متعدد فرهنگی و اجتماعی از جمله ناامنی، ترس، محدودیت های خاص زنان، فقدان مطلوبیت کالبدی و غیره وجود دارد که میزان حضور زنان در فضای شهری را کاهش می دهد.