پیش بینی کیفیت زندگی بر پایه هوش معنوی، امیدواری و تاب آوری در معلولان ضایعه نخاعی شهر یزد

معلولیت به عنوان یک پدیده ناخوشایند می تواند روند زندگی فردی و اجتماعی فرد معلول و وابستگان وی را دستخوش مشکلات جدی نماید معلولین جسمى-حرکتى براى انجام کارهاى روزمره خود نیاز به وسایل توانبخشى، توانبخشى و حتى محیط هاى ویژه دارند بنابراین معلولیت تاثیرات مخرب بر روی کیفیت زندگی افراد معلول دارد و بررسی عوامل موثر بر ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران اهمیت ویژه ای دارد. در همین راستا این پژوهش با هدف بررسی پیش بینی کیفیت زندگی بر پایه هوش معنوی، امیدواری و تاب آوری در معلولان ضایعه نخاعی شهر یزد انجام شده است طرح پژوهش از نوع مطالعات توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلولان ضایعه نخاعی در شهر یزد در سال 96 و نمونه پژوهش نیز شامل 189 نفر (بر اساس جدول اعداد تصادفی کرجسی و مورگان) از معلولان هستند که به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. در این پژوهش برای سنجش از آزمون هوش معنوی عبداله زاده (1387)، پرسشنامه کیفیت زندگی sf-36، مقیاس تاب آوری بزرگسالان (ars) و پرسشنامه امیدواری میلر استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها بر حسب روش همبستگی و تحلیل رگرسیون انجام شد. تحلیل همبستگی نشان داد که بین کیفیت زندگی با هوش معنوی، امیدواری و تاب آوری در معلولان ضایعه نخاعی شهر یزد رابطه معناداری وجود دارد. هم چنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که کیفیت زندگی بر پایه هوش معنوی، امیدواری و تاب آوری در معلولان ضایعه نخاعی شهر یزد قابل پیش بینی است.