بررسی و مقایسه بناهای جدید و سنتی روستایی با رویکرد معماری همساز با اقلیم (مورد مطالعه: روستای وادان)

روستاها بعنوان سکونتگاه های کهن انسانی سیر تکمیلی خویش را دارا هستند و عموما متاثر از جریان های سیاسی، اجتماعی، تاریخی، اقتصادی و اقلیمی است که بر آن گذشته است. با توجه به گوناگونی اقلیمی در کشور ایران شکل و ساختار روستاها تحت تاثیر نوع اقلیم می باشد. این گوناگونی و تنوع در نوع اقلیم باعث ایجاد ساختارهای پراکنده و متمرکز و .....در روستاها شده است. در هر روستا با توجه به نوع اقلیم و آب و هوای آن منطقه خانه های مسکونی از مصالح بومی و اصول متناسب با شرایط منطقه ای آن روستا بنا شده است. بطور مثال معماری بناها درمناطق گرمسیر بصورت خانه های گنبدی شکل گلی می باشد؛ یا در مناطق سرد و کوهستانی که روستای مورد نظر ما (وادان) نیز از این نوع اقلیم می باشد معماری خانه ها بصورت مکعب و مکعب مستطیل با بام های مسطح می باشد. معماری سنتی و بومی همگام و هماهنگ با مسایل زیست محیطی و حداقل اتلاف انرژی می باشد درحالیکه در معماری امروزه ی مساکن روستایی عدم توجه به این امر باعث ناهمگونی بافت روستا با محیط اطراف و بروز مشکلاتی از قبیل اتلاف انرژی و هرج و مرج در سیمای روستا شده است. آن چه در این مقاله مورد بررسی قرارگرفته است معماری همساز با اقلیم و مقایسه ی چند نمونه از بناهای قدیم و جدید در روستای وادان می باشد.