بررسی تاثیر سیستم کنترل غیرفعال با میراگر sma بر پاسخ تغییر مکان و منحنی هیسترزیس پل ترکه ای

خسارت های جبران ناپذیر ناشی از زلزله های شدید، باعث شده تا محققان زیادی در پی راه حلی برای کاهش این خسارت ها در سازه ها برآیند. یکی از مهم ترین روش هایی که محققان در این حوزه ارائه نمودند استفاده از میراگرها در پل ها است. هدف از این تحقیق ارائه مدل میراگر sma در پل ترکه ای که در مقایسه با مدل های هیسترزیس متعارف از میراگرهای دیگر، رفتار هیسترزیس پایدارتر و جابجایی های پسماند کم تری از خود نشان بدهند. رفتار ارتعاشی نامطلوب پل ها در برابر بارهای جانبی وابسته به رفتار اعضای آن است، یکی از راه حل های مناسب برای این مشکل، استفاده از میراگرهایی که در ساخت آن ها از مصالح حافظه دار شکلی استفاده شده است، می باشد. در نتیجه خاصیت بازگردانندگی شکل و توانایی بالا در استهلاک انرژی برای آلیاژهای حافظه دار، تغییر مکان نسبی و تغییر مکان ماندگار (پسماند) در سازه، پس از وقوع زلزله کاهش می یابد. برای ارزیابی سیستم کنترل غیرفعال، پل ترکه ای شاخص از پروژه یاد بود بیل آمرسون در بین این دو ایالت میزوری وایلینویز با میراگر sma و بدون آن مدل شده است. تمامی مدل ها در برنامه نرم افزاری متلب و سیمیولینک متلب مدل سازی گردیده و سپس مطالعه عملکرد لرزه ای مدل ها از طریق تجزیه و تحلیل تاریخچه زمانی تحت زلزله های گبزه، مکزیکوسیتی و السنتروبا و بدون میراگر sma از طریق نمودارهای برش و پاسخ میراگر sma با هم مقایسه شده اند. نتایج نشان می دهد که استفاده از میراگرهای sma سبب کاهش 86% در نیروی تغییر مکان عرشه و کاهش پاسخ ارتعاشی پل ترکه ای گردیده است.