تشخیص خرابی در تیر با استفاده از پاسخ دینامیکی سازه و الگوریتم جغرافیای زیستی

بسیاری از روش های شناسایی خرابی بر مشاهدات تغییرات در پاسخ های یک سازه استوارند. از جمله این روش ها، شناسایی خرابی به روش های دینامیکی می باشد که به بررسی ویژگی های دینامیکی سازه از جمله فرکانس های طبیعی، اشکال مودی و... می پردازند. برای تعیین خرابی روش های متعددی وجود دارد که یکی از این روش ها استفاده از الگوریتم های بهینه سازی می باشد. در این مقاله، ابتدا مسئله تعیین موقعیت و شدت خرابی در سازه به شکل مسئله بهینه سازی بیان می شود. انتخاب تابع هدف نقطه مهم و کلیدی در روند حل مسایل بهینه سازی است و تا میزان زیادی تعیین دقت و هزینه دستیابی به جواب وابسته بدین موضوع است. توابع هدف معمولا با استفاده از ویژگی های مودال و پارامترهای مشتقه تعریف می شود، خرابی به صورت کاهش مدول الاستیسته اعضای سازه شبیه سازی شده؛ سپس مسئله خرابی که تبدیل به یک مسئله بهینه سازی شده است را با الگوریتم تکامل تفاضلی حل نموده تا موقعیت و شدت دقیق خرابی در سازه تعیین شود. با استفاده از این روش می توان تعداد متغیرهای خرابی را بطور چشم گیری کاهش داد تا در مرحله بعد الگوریتم های بهینه سازی براحتی قادر به تعیین مقدار دقیق خرابی در سازه باشند. بنابراین با استفاده از روش پیشنهادی، تعیین موقعیت خرابی در یک سازه با دقت خوب، در زمان بسیار کوتاه و با انجام تحلیل کم سازه ممکن می شود. به منظور بررسی صحت روش ارائه شده مثالی استاندارد از مراجع معتبر انتخاب و نتایج حاصله نشان دهنده کارایی روش پیشنهادی جهت تعیین دقیق مکان و شدت خرابی با در نظر گرفتن اثر نویز می باشد.