تحلیل مقایسه ای عملکرد متفاوت شهروندان در پاسخ به بحران زلزله با تأکید بر جایگاه آمادگی در چرخه مدیریت بحران (نمونه موردی شهر کرمان)

نرخ و تأثیر سوانح طبیعی از جمله زلزله به صورت چشم گیری در دهه های اخیر افزایش یافته است. بدین منظور مدیریت بحران به عنوان یک فرآیند با تکیه بر اصول مدیریت، برنامه ریزی و سازماندهی مهم ترین استراتژی کاهش آثار زلزله است. در این زمینه هدف از این پژوهش بررسی عملکرد متفاوت شهروندان شهر کرمان در زمینه آمادگی قبل از بحران است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری141867، خانوار شهر کرمان می باشد که حجم نمونه طبق فرمول کوکران، 350 پرسشنامه تعیین شده است. داده های مورد نیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی به کمک ابزار پرسشنامه گردآوری و سپس در نرم افزار spss به وسیله آمارهای توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد آمادگی مهم ترین مرحله قبل از وقوع بحران در چرخه مدیریت بحران است اما میزان آمادگی افراد در زمینه کار با کپسول آتش نشانی، میزان مهارت در پناه گیری، شناسایی نقاط امن منزل، توانایی ارائه کمک های اولیه و میزان شرکت در مانورهای زلزله پایین است که این امر نشان دهنده عدم وجود فرهنگ ایمنی و آمادگی در جامعه است که در این راستا مهم ترین عنصر در زمینه ارتقای آمادگی، مقوله آموزش و پرداختن به فرآیند مدیریت بحران به عنوان پارادایم مسلط در کاهش پیامدهای سوء سوانح طبیعی است.