بررسی عوامل موثر در بکار گیری سیستم های هوشمند ساختمانی نسبت به سیستم های سنتی از دیدگاه مهندسی ارزش

یکی از چالش برانگیزترین موضوعات در حوزه مدیریت زیرساخت ها و نگهداری از آن ها در ساختمان ها، نحوه ی نظارت، مانیتورینگ و بررسی وضعیت زیرساخت های ساختمانی می باشد. متداول ترین متدهای مدیریت این زیرساخت ها استفاده از تایمر های مکانیکی، تلتایمکس و فوتوسل ها می باشد. با رشد و پیشرفت در حوزه فناوری اطلاعات و هوش مصنوعی، تجهیزات مورد استفاده جهت مدیریت این زیرساخت ها نیز دچار تغییراتی شده است. اساسا یک سیستم هوشمند مدیریت ساختمان یا به اختصار bms متشکل از یک سری حسگر هاست که به یک شبکه کامپیوتری محلی متصل شده اند و بصورت هوشمند توسط نرم افزار ها یا از طریق دسترسی از راه دور توسط کاربر کنترل، پایش، ارزیابی و گزارش خطا می شوند. در این پژوهش قصد داریم با استفاده از رویکرد مهندسی ارزش (که این رویکرد شامل تلاشی است سازمان یافته که با هدف بررسی و تحلیل تمام فعالیت های یک طرح، انجام می شود و یکی از اصلی ترین معیارهای ارزیابی یک پروژه است) نکات مثبت و منفی استفاده از سامانه های bms را به طور کامل موردبررسی قرار دهیم. نتایج حاصل از این پژوهش با انجام دو آزمایش در میان یک جامعه آماری گستره و سپس با استفاده از تحلیل مهندسی ارزش ارائه شده است.