بررسی عملکرد لرزه ای سازه های کامپوزیت در زلزله های حوزه نزدیک گسل

از مباحث مهم در مورد رفتار سازه های کامپوزیت، رفتار لرزه ای آن ها و مهم تر از آن نحوه طراحی لرزه ای آن هاست. مزیت استفاده همزمان از دو ماده بتن و فولاد، در دهه های اخیر موجب گسترش روزافزون استفاده از اعضای سازه های کامپوزیت در سیستم های مقاوم در برابر بارهای جانبی شده است. از طرفی امروزه بنا به دلایل مختلف، ساخت سازه های بلند افزایش چشم گیری داشته است. لذا برای ساخت چنین سازه هایی استفاده از مصالح کامپوزیت روز به روز افزایش یافته است. یکی از حالت هایی که مکررا در سازه ها استفاده می شود استفاده از سیستم قاب بتنی و قاب فولادی بصورت همزمان در ارتفاع می باشد. یعنی در بعضی از سازه ها تعدادی از طبقات بصورت بتنی و تعدادی بصورت فولادی ساخته می شود. از طرفی مطالعات نشان می دهد در سازه های واقع شده در فواصل بیش از 15 کیلومتر از محل گسل تفاوت زیادی بین تغییر شکل نسبی حداکثر طبقات دیده نمی شود. امادر ناحیه نزدیک گسل تفاوت زیادی بین تغییر شکل نسبی حداکثر طبقات وجود دارد. در این مقاله برای بررسی عملکرده لرزه ای سازه های کامپوزیت، سازه هایی با تعداد طبقات مختلف بطوری که چد طبقه قاب بتنی و چند طبقه دیگر قاب فولادی است. در نرم افزار اجزای محدود مدل سازی شده است. نتایج نشان دهنده این است که، عملکرد سازه های کامپوزیت در ارتفاع نسبت بهم متفاوت است. یعنی در قاب های بتنی که در طبقات پایین قرار دارند، مقدار آسیب پذیری بیش تری از سازه های فولادی است که در طبقات بالایی قرار دارند. بر اساس نتایج مشاهده می گردد که الگوی تغییر مکان در سازه های فولادی و بتنی نیز نسبت بهم متفاوت است که این موضوع نشان دهنده تغییر در رفتار لرزه ای این سازه ها است. لذا در حالت کلی می توان گفت که استفاده از سیستم بتنی و فولادی در ارتفاع بعلت تغییر در رفتار بتن و فولاد، رفتار لرزه ای متفاوت و قابل ملاحظه ای نسبت بهم دارند.