چالش های جهانی سازی برای حوزه های حقوق کودکان و زنان در جامعه ایران

جهانی سازی، پدیده ای است که دولت ها را تحت فشار قرار می دهد تا معیارهای اجتماعی قابل قبول را کاهش دهند و تنها معیارهای اقتصاد بازار آزاد را بر جامعه حاکم کنند. جهانی سازی، تک بعدی و سود پرستانه است و تمام ابعاد حقوقی حقوق بشر را نادیده می انگارد و تنها نظام سلطه اقتصاد جهانی را نگاه می کند، بنابراین نمی تواند موضوعات حقوق بشری را حمایت و مدیریت کند؛ یکی از مواردی که همواره در حقوق بشر در مورد آن بحث می شود زنان و کودکان هستند و میزان رعایت حقوق زنان و کودکان، نماد و شاخص بسیار مهمی برای شناخت رویکرد جامعه به حقوق بشر است. در حقوق ایران کودک دارای حقوقی است که در قانون به صراحت ذکر شده است و به نظر پژوهشگر، جهانی سازی تأثیر منفی بر این قوانین خواهد داشت، چرا که جهانی سازی تنها بعد اقتصادی قوانین را در نظر خواهد گرفت و چون روی رفتارها تأثیر می گذارد، ابعاد انسانی و فرهنگی و حقوقی قوانین را تنزل خواهد داد؛ و تحولاتی در ارزش ها ایجاد می کند که این تحولات در ارزش ها به تحولاتی در حقوق می انجامد و در طولانی مدت باعث خواهد شد، حقوقی به تصویب برسد که مغایر با شئون انسانی باشد و صرفاً به ابعاد اقتصادی و سرمایه داری توجه شود و بر خرده فرهنگ ها، زبان ها، قوانین داخلی دولت ها و خواسته های آن ها تأثیر بگذارد. فرضیه ما در این مقوله این خواهد بود که جهانی سازی با توجه به نگاه اصلی اش به سود و اقتصاد و تجارت جهانی تأثیر منفی بر حقوق بشر در حیطه ی حقوق زنان و کودکان در ایران دارد و چون حقوق به گونه ای مستقیم از فرایند جهانی شدن متأثر می شود. باید راهکارهای مناسب برای این تأثیرپذیری یافت. پیوستن ایران به کنوانسیون های جهانی حمایت از حقوق زنان و کودکان، بررسی قوانین مربوط به حمایت از زنان و کودکان در قوانین داخلی، حمایت از زنان در مسائل اقتصادی، حمایت از کودکان کار، حمایت از قوانین حقوق بشری در مورد زنان و کودکان؛ از جمله راهکارهای مناسب برای حمایت از زنان و کودکان در ایران است.