معاضدت زوجین با توجه به ماده 1104 قانون مدنی

خانواده از نهادهای مهم اجتماعی، که اساس و بنای جامعه را تشکیل می دهد. خانواده به عنوان قدیمی ترین و مهم-ترین گروه اجتماعی است که هسته مرکزی اجتماع و کانون حفظ سنن ملی و اخلاقی و مرکزی رشد عواطف و احساسات است. برای تشکیل این نهاد باید ازدواجی صورت گیرد که مورد حمایت قانونگذار از تمام ابعاد باشد. ماده 1104 قانون مدنی زوجین را مکلف به معاضدت در تشیید مبانی خانواده و تربیت اولاد خود می کند. همکاری در اداره امور منزل، همراهی در هنگامه نیاز و درماندگی از این جمله است. تعیین حدود این امر با عرف است. معاضدت و همکاری زن و شوهر، موجب تحکیم پایه های خانواده شده و امکان هرگونه تزلزل و ناپایداری که از عدم همکاری زوجین حاصل می شود، جلوگیری می کند. قانون مدنی همکاری زن و شوهر برای تربیت فرزند را پس از همکاری آنان در تشیید مبانی خانواده لازم می داند و اعلام می کند که زوجین موظف هستند برای پرورش و تربیت فرزند خود دست یاری به یکدیگر داده و سعی کنند تا فرزندان شایسته ای به جامعه تحویل دهند. یکی از مهمترین شاخص های تحقق هدف یاد شده توجه کافی زن و شوهر به مقوله نیاز غریزی و تأمین صحیح آن در چارچوب رابطه زناشویی سالم و توام با خرسندی می باشد. این پژوهش بر آن است تا آسیب های بی توجهی به تأمین نیازغریزی در زندگی زناشویی و آفتهای سرکوب شدن این ودیعه فطری و آثار سوء آن بر خانواده مورد بررسی قرار گیرد.