بررسی تأثیر ویژگی های خانواده های گسسته و پیوسته بر جامعه پذیری فرزندان (مطالعه موردی: دانش آموزان مقطع متوسطه اول شیراز)

جامعه پذیری فرایندی است پیوسته که از هنگام تولد تا مرگ از افراد جدا نیست و افراد به شیوه های گوناگون از آن تأثیر می پذیرند. خانواده نیز از مهم ترین نهادها برای تربیت و جامعه پذیری فرزندان می باشد. در این پژوهش به منظور فهم تمایز میان جامعه پذیری فرزندان خانواده های طلاق و خانواده های عادی به بررسی سطح جامعه پذیری فرزندان در ابعاد دینی، سیاسی، جنسیتی و ملّی و همچنین تأثیر شرایط خانواده از جمله شغل والدین، تحصیلات والدین، میزان درآمد خانواده در جامعه پذیری دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر شیراز پرداخته شده است. روش تحقیق پیمایشی و حجم نمونه با فرمول کوکران 420 دانش آموز تعیین شد که از این تعداد 210 نفر فرزندان خانواده های طلاق و 210 نفر فرزندان خانواده های عادی می باشد. روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بود. ضریب آلفای کرونباخ 7.0 نشان از پایایی مطلوب پرسشنامه داشت. یافته های تحقیق نشان می دهد میزان جامعه پذیری جنسیتی، دینی و ملی در بین اکثریت فرزندان خانواده های گسسته و پیوسته در سطح بالا و جامعه پذیری سیاسی در سطح متوسط می باشد. در بررسی تأثیر شرایط خانواده مشخص گردید جامعه پذیری فرزندان تحت تأثیر سطح تحصیلات و شغل والدین قرار نگرفته اما درامد خانواده و جنسیت فرزندان در جامعه پذیری آنان نقش مؤثر دارد.