اوتیسم؛ چیستی، چرایی و راهبرد های درمان با رویکرد های رفتاری

اختلال طیف اوتیسم از شایع ترین اختلالات رشدی- عصبی می باشد که با نقص درمهارت های اجتماعی و ارتباطی و رفتارهای کلیشه ای و تکراری توصیف می شود. مهارت های اجتماعی نقش مهمی در زندگی و بهروزی افراد ایفا می کنند؛ اما شکل گیری مهارت های اجتماعی در کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم با محدودیت روبه رو است. از مشکلات عمیق این کودکان در ارتباط با دنیای پیرامون می توان به رفتارهای غیر کلامی، اجتناب از برقراری تماس چشمی و محدودیت در درک و باز شناسی هیجان های دیگران اشاره کرد. از آنجا که اکنون این اختلال شیوع قابل توجهی داشته است؛ مقاله حاضر که به روش توصیفی و کتابخانه ای و با استناد به کتب و مقالات علمی پژوهشی مرتبط تهیه شده است، به نشانه شناسی و سبب شناسی بروز طیف اوتیسم و روش های کاربردی در آموزش دانش آموزان دارای این اختلال پرداخته و در پایان ضمن توجه به این نکته که در سال های اخیر یکی از مداخلات درمانی موثر بر کودکان اوتیسم روش تحلیل رفتار کاربردی aba است رویکردهای درمانی را با نگاهی ویژه به رویکرد رفتاری ارائه می دهد.