نقش مدیران در بهره وری و امنیت شغلی کارکنان

مدیریت بهره وری فراتر از یک معیار بلکه به عنوان یک فرهنگ و نگرش در کار و زندگی مطرح شده و بهبود آن منشأ اصلی توسعه اقتصادی است. برخی از کشورهای توسعه یافته از مدت ها قبل مهم ترین و تنهاترین منبع رشد اقتصادی خود را نیروی انسانی قلمداد نموده اند که از طریق تخصص، مهارت، تجربه و خلاقیت خود سازمان را به سمت رسیدن به اهدافش پیش می برد و دستیابی سازمان به مزایایی رقابتی را تسهیل می نماید. لذا بسیاری از کشورها و سازمان ها بر این عامل با ارزش سرمایه گذاری نموده و سعی در بارور نمودن آن دارند. در نتیجه جوامعی به پیشرفت و ترقی و تعالی سازمانی رسیده اند که توانسته اند این نیروها و استعدادهای نهفته را از بالقوه به بالفعل تبدیل نمایند. یکی از نظام های پررنگ در ایجاد بهره وری در بخش نیروی انسانی نظام ارزیابی عملکرد کارکنان در سازمان است. این نظام به عنوان یکی از ابزارهای کنترل، باعث بهبود عملکرد نیروی انسانی می گردد. نقش نظام های ارزیابی در تعالی و بهبود سازمانی زمانی بیشتر آشکار می شود که عزم و ارادهی نیروهای سازمانی بر انجام تحول برنامه ریزی شده استوار گردد و امروزه ارزیابی عملکرد به منظور شناسایی نقاط ضعف و رفع آنها انجام می شود. یعنی هدف ارزیابی عملکرد پرورش نیروی انسانی در همه ابعاد است. در زندگی سازمانی امنیت شغلی از جمله مسائلی است که کارکنان سازمان ها را به خودمشغول می کند و بخشی از انرژی روانی و فکری سازمان صرف این مسئله می شود. در صورتی که کارکنان از این بابت به سطح مطلوبی از آسودگی خاطر دست یابند با فراغ بال توان و انرژی فکری و جسمی خود را دراختیار سازمان قرار می دهند و سازمان نیز کم تر دچار تنشهای انسانی می گردد، وقتی بحث امنیت شغلی می شود موضوع رسمی شدن و تضمین حقوق و مزایا در ذهن تداعی می شود درصورتی که در دنیای امروز امنیت شغلی درگرو رسمی شدن و استخدام مادام العمر نیست بلکه تواناسازی کارکنان محورامنیت شغلی است. بنابراین باتوجه به اهمیت تواناسازی کارکنان در ثبات و امنیت شغلی در این مقاله سعی بر آن است که مفهوم امنیت شغلی، مفهوم توسعه منابع انسانی تبیین و نقش توسعه منابع انسانی و تواناسازی کارکنان در ابعاد تخصصی، تجربه آموزی، رضایت شغلی، رفتاری، ارتباطی، تفکر و وجدان کار در امنیت شغلی پایدار است.