تجلی اندیشه های ماکیاولی در باب حکومت و سیاست در نمایشنامه ی تاریخی هنری پنجم (1599) اثر ویلیام شکسپیر

آثار تاریخی ویلیام شکسپیر دارای نگرش های سیاسی نویسنده نسبت به مسائل مربوط به زمانه اش می باشد که در این آثار پنهان مانده اند. یکی از راه های موثر در شناسایی و آشکارکردن اهداف و اشارات سیاسی شکسپیر این است که نمایشنامه های او را از حیث ایده ها و عملکردهای سیاسی-اجتماعی مرسوم زمانه اش بررسی کنیم. تحقیق حاضر برآن است تا نمایشنامه ی تاریخی شکسپیر، یعنی هنری پنجم (1599) که اغلب از سوی محققان مورد کم توجهی قرار می گیرد را بر اساس نظرات سیاسی نیکولو ماکیاولی (1527-1469) آن گونه که در کتاب شهریار (1532) وی آمده، و هم چنین بر اساس مفهوم کلیدی ماکیاولیایی "مدیریت برداشت" مورد تحلیل قرار دهد تا هم جنبه های سیاسی این اثر آشکار شود و هم روزنه ای بر تفکرات شکسپیر و دیدگاه او نسبت به این اثر سیاسی گشوده شود. پس از نمایشنامه ی ریچارد سوم که در آن پادشاه ماکیاولیایی ناموفق نمایش داده می شود و نمایشنامه ی ریچارد دوم که در آن ریچارد شکست خورده و بولینگبروک به پادشاهی میرسد، و این امر اعتدال و میانه ی روی شکسپیر به ماکیاولیسم را نشان می دهد، هنری پنجم یک شخصیت کاملا موفق ماکیاولیایی را به تصویر می کشد. شکسپیر به عنوان نویسنده نمایشنامه های تاریخی و ماکیاولی به عنوان فیلسوف سیاسی، هر دو یک وجه مشترک دارند و آن علاقمندی و توجه آن ها به تبیین انگیزه ها و اخلاقیات اعمال سیاسی می باشد. نتیجه کلی این تحقیق این است که شکسپیر علاوه بر نبوغ شاعرانه و هنری، تفکرات سیاسی هم دارد که از طریق نقد و تفسیر گفتار و عملکرد سیاسی زمانه اش در هنر نمایشی اش تجلی یافته است.