بررسی استعاره ی بدن مند در شعرفروغ فرخزاد از دیدگاه زبانشناسی شناختی

مقدمه: پژوهش های اخیر در زمینه ی علوم شناختی بدن انسان را به عنوان مبدا و منبعی در ساخت مفهوم سازی های تجربی انسان و توصیف مفاهیم انتزاعی او مطرح می کند. این حقیقت در استفاده ی ما از بدنمندی ها در زبان گفتار و بالطبع در زبان شعر قابل بررسی است. پژوهش حاضر در نظر دارد به بررسی استعاره های بدنمنددر شعر فروغ فرخزاد بپردازد. بررسی این استعاره ها نشانگر تفاوت های موجود در اشعار فروغ فرخزاد و سایرین است. روش: روش پژوهش حاضر برگرفته از پیکال (2003) است. وی استعاره های بدنمند گفتار کودکان را مورد بررسی قرار داده است. پژوهش حاضر استعاره های بدنمند را بر روی دو دفتر آخر شعر فروغ فرخزاد به روش توصیفی – تحلیلی مورد بررسی قرار داد. یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل داده ها این فرضیه تایید شد که استعاره در شعر فروغ فرخزاد به حوزه ی اندیشه وابسته است تا زبان و استعاره های نو با ساختار بدنمند که به زبان محاوره نزدیک است در اشعار فروغ فرخزاد بسیار به کار رفته است. نتیجه گیری: در پژوهش حاضر بر اساس نتایج آماری حاصل شده حس بینایی بیشترین بسامد کاربرد را داشته است که از این جهت با پژوهش بهنام (1389) همسو می باشد با این تفاوت که پژوهش بهنام بر اساس حس آمیزی صورت گرفته است و پژوهش حاضر بدنمندی استعاره را در نظر دارد.