بررسی سیر تاریخی زبان و ادبیات عرب در دوره صفویه

در این تحقیق به بررسی سیر تاریخی ادبیات عرب در ایران در دوره صفویه پرداخته شده است. بدین منظور ابتدا به بیان تاریخ ادبیات عرب در ایران و دلایلی بر عدم شکوفا شدن ادبیات عرب پرداخته است پس از آن سیر تاریخی زبان و ادبیات عرب در دوره صفویه و در ادامه مراکز مهم علم و تربیت عنوان گردیده است. نظر به اهمیت موضوع مهاجرت علمای عرب زبان به ایران بخشی را به این مهم اختصاص داده شده است. و با دسته بندی این دوران ابتدا علمای مهم عربی گوی قرن دهم و یازدهم که همزمان با دوره صفویه بودند به رشته تحریر درآمده است و در نهایت با نتیجه گیری به بیان و دلایل رشد ادبیات عرب در ایران، ادبیات عرب اعم از نثر و نظم و سایر موارد در این خصوص ارائه گردیده است و به این باور می توان رسید که در این دوران بیشتر عالمان با پیش زمینه ادبیات عرب در غالب مذهب تشیع به مدح ائمه (ع) پرداخته اند و گاهی به مدح دیگر عالمان و زمانی به مرثیه سرایی اکتفا کرده اند. مطالب خود را در باب اجازات و شروح بیان نموده و به زنده نگه داشتن ادبیات عرب در ایران پرداخته اند و عالمان به بیان غزل، قصیده، و شعرهای سطحی و برگرفته از شیوه های قدما بسنده نمودند و به تعلیم و تعلم قناعت نموده اند.