بررسی کانون سازی در مجموعه داستان های «خاک آشنا» از اسماعیل فصیح

کتاب «خاک آشنا»، دومین اثر اسماعیل فصیح، دارای سیزده داستان کوتاه است. از آن جا که کانون سازی به معنای انتخاب کانون دید برای مشاهده دنیای داستان است و در آن ادراک عوامل دیگری غیر راوی نیز گزارش و تحلیل می شود، بررسی و مقایسه داستان های «خاک آشنا» از دیدگاه کانون سازی موجب شناسایی بهتر این اثر می شود، از این جهت بررسی کانون سازی در داستان های کتاب «خاک آشنا» ضروری می نماید. لذا داستان های کتاب «خاک آشنا» به شیوه توصیفی- تحلیلی، از لحاظ انواع کانون سازی (فاعلی- تجربه گر)، جنبه های کانون سازی (وجه ادراکی، روان شناختی و ایدئولوزیکی) با هدف شناسایی سیر نویسندگی فصیح، مورد بررسی قرار گرفت و نتایج حاکی از آن است دیدگاه کانونی ساز بیش تر همه زمانی و همه مکانی است، داستان ها با راوی اول شخص دارای کانونی ساز در نقش فاعلی-تجربه گر هستند و ایدئولوژی به دو بخش تک ایدئولوژی و چند ایدئولوژی تقسیم می شود.