مختصات زبانی سبک خراسانی در نفثه المصدور

نفثه المصدور از کتب ارزشمند تاریخی_ادبی است که به قلم شهاب الدّین محمّد زیدری نسوی، منشی جلال الدین خوارزمشاه، در نیمه اول قرن هفتم هجری تحریر شده است. این کتاب اگرچه از نمونه های عالی نثر فنی و مصنوع این قرن است و با زبانی متکلّف به بیان غلیان احساسات و عواطف نویسنده و نیز حوادث زمان برافتادن سلطان محمّد خوارزمشاه می پردازد، اما در عین برخورداری از سجع و بهره مندی از صنایع ادبی بسیار و آمیختگی با واژه ها و جملات و اشعار عربی، نشانه های بسیاری از نثر مرسل و سبک خراسانی داراست. این ویژگی ها و مختصات، نثر نفثه المصدور را بسیار مطبوع تر و دلنشین تر ساخته است. معمولاً سبک ادبی یک کتاب در سه سطح زبانی، ادبی و فکری بررسی می شود. در این پژوهش بر آنیم تا این کتاب گرانسنگ را تنها در سطح زبانی بررسی کرده و مختصات لغوی و نحوی سبک خراسانی را در آن بیابیم.