ارتباط خشکیدگی درختان بلوط ایرانی با فاکتورهای فیزیوگرافی در جنگل های استان ایلام

این پژوهش با هدف برسی ارتباط خشکیدگی درختان بلوط در ارتباط با عوامل توپوگرافی در منطقه دره دراز شهرستان ایوان انجام شده است. بدین منظور منطقه ای به وسعت 1700 هکتار از جنگل های منطقه مورد بررسی قرار گرفت. در تمام این عرصه درختان خشکیده و آسیب دیده مورد آمار برداری قرار گرفت و نوع گونه، قطر برابر سینه، قطر تاج، ارتفاع، فرم رویشی، فرم پرورشی، شدت خشکیدگی درختان و فاکتورهای فیزیوگرافی اندازه گیری و ثبت شد. نتایج نشان داد که از بین عوامل فیزیوگرافی، تنها بین شدت خشکیدگی درختان با شیب دامنه رابطه معنی دار وجود دارد (0.008=p). یعنی اینکه با زیاد شدن شیب، شدت خشکیدگی درختان در منطقه زیاد می گردد. نتایج همبستگی پیرسون در مورد ارتباط خشکیدگی با متغیرهای ارتفاع از سطح دریا و جهت دامنه حاکی از نبودن همبستگی معنی دار بین این عوامل می باشد. در ارتباط با فاکتور جهت دامنه نتایج این آزمون حاکی از نبودن ارتباط معنی دار خاصی با میزان خشکیدگی درختان بوده، بطوریکه می توان اذعان نمود که الگوی پراکنش خشکیدگی درختان در منطقه مورد مطالعه ما از جهتی خاصی پیروی نمی کند و در تمامی جهات دیده می شود، البته جهات غربی دارای میزان خشکیدگی بالاتری نسبت به سایر جهات بود. هم چنین متغیر ارتفاع از سطح دریا با میزان و درصد خشکیدگی درختان بیمار اختلاف معنی داری را از لحاظ آماری نشان نداد.