بررسی تاثیر تنش شوری بر برخی شاخص های فیزیولوژیک اطلسی (petunia hybrida) همزیست با میکوریز آربوسکولار

تنش شوری یکی از مهم ترین عوامل غیرزیستی است که رشد و عملکرد شمار زیادی از گیاهان را محدود می نماید. کاربرد قارچ میکوریز آربوسکولار می تواند رشد و عملکرد گیاهان تحت تنش شوری را بهبود بخشد. به منظور ارزیابی میزان نشت یونی، محتوای نسبی آب و پرولین گل اطلسی همزیست با قارچ glomus intraradices تحت تنش شوری، آزمایش گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 5 تکرار انجام شد. فاکتور اول: تنش شوری ناشی از کلرید سدیم در 4 سطح (0 ،2، 4 و 6 دسی زیمنس بر متر) و فاکتور دوم: تلقیح با میکوریز در 2 سطح (تلقیح و عدم تلقیح) بود. نتایج تجزیه واریانس به این صورت بود که اعمال تنش شوری بر همه ویژگی های مورد بررسی در سطح 1 درصد معنی دار شد. تلقیح با میکوریز بر میزان پرولین در سطح 1 درصد، بر درصد نشت یونی در سطح 5 درصد اثر داشته و تاثیر آن بر محتوای نسبی آب برگ معنی دار نگردید. هم چنین، اثر متقابل تنش شوری و تلقیح با میکوریز بر پرولین در سطح 1 درصد، بر درصد نشت یونی در سطح 5 درصد معنی دار شد و در رابطه با محتوای نسبی آب برگ معنی دار نگردید. با توجه به نتایج چنین استنباط می شود که تنش شوری اثر کاهنده معنی داری بر ویژگی های مورد بررسی گل اطلسی داشته. تلقیح با میکوریز تا حدودی باعث تعدیل تاثیر تنش شوری و بهبود این مولفه ها گردیده است.