پیش بینی کارآمدی تحصیلی بر اساس خودتنظیمی هیجانی و ذهن آگاهی در دانش آموزان تجربی مقطع متوسطه دوم ناحیه یک تبریز در سال تحصیلی 97-1396

این تحقیق با هدف پیش بینی کارآمدی تحصیلی بر اساس خود تنظیمی هیجانی و ذهن آگاهی در دانش آموزان صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر تدریجی آموزش و پرورش ناحیه یک تبریز در سال تحصیلی 1397-1396 به تعداد 5989 نفر که 2957 نفر پسر و 3032 نفر دختر هستند می باشند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد. سپس از بین دانش آموزان، طبق جدول مورگان (حداکثر تعداد) تعداد 360 دانش آموز (180 دانش دختر و 180 دانش آموز پسر) انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه هایی که برای تحقیق حاضر مورد استفاده قرار گرفتند، شامل: پرسشنامه ذهن آگاهی (بائر و همکاران، 2006)، پرسشنامه خود تنظمی هیجانی (لارسن و پریز، 2000)و پرسشنامه کارآمدی تحصیلی (مورگان و جنکینز، 1999). برای تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با نرم افزار 23.spss صورت گرفت. نتایج ضرایب رگرسیون مربوط به پیش بینی سهم یگانه خودتنظیمی هیجانی و ذهن آگاهی نشان داد که با توجه به ضرایب بتا و مقدار t، خودتنظیمی هیجانی و ذهن آگاهی به شکل یگانه تاثیر معناداری بر کارآمدی تحصیلی دارند و ضریب تاثیر استاندارد آن ها در سطح 0.01p< معنادار است. نتایج مربوط به تحلیل بلوک دوم (نقش تعاملی این دو متغیر) نشان می دهد که ضریب تاثیر استاندارد تعامل این دو متغیر (0.920=β) است و در سطح 0.01 p< معنادار است.