بررسی روابط خودتنظیمی هیجانی و ذهن آگاهی با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان تجربی مقطع متوسطه دوم ناحیه یک تبریز در سال تحصیلی 97-1396

این تحقیق با هدف بررسی روابط خودتنظیمی هیجانی و ذهن آگاهی با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان تجربی مقطع متوسطه دوم ناحیه یک تبریز در سال تحصیلی 97-1396 صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر و پسر تجربی آموزش و پرورش ناحیه یک تبریز در سال تحصیلی 1397-1396 به تعداد 5989 نفر که 2957 نفر پسر و 3032 نفر دختر هستند می باشند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد. سپس از بین دانش آموزان، طبق جدول مورگان (حداکثر تعداد) تعداد 360 دانش آموز (180 دانش دختر و 180 دانش آموز پسر) انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه هایی که برای تحقیق حاضر مورد استفاده قرار گرفتند، شامل: پرسشنامه ذهن آگاهی (بائر و همکاران، 2006)، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (لارسن و پریز، 2000) و پرسشنامه کارآمدی تحصیلی (مورگان و جنکینز، 1999). برای تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با نرم افزار spss.23 صورت گرفت. نتایج ضریب همبستگی نشان داد بین کارآمدی تحصیلی بر اساس خودتنظیمی هیجانی در دانش آموزان رابطه وجود دارد (0.01p< و 0.497=r). بین کارآمدی تحصیلی بر اساس ذهن آگاهی در دانش آموزان رابطه وجود دارد (0.01p< و 0.940=r).