بررسی رابطه برخی مؤلفه های سبک زندگی سلامت محور با سلامت (مطالعه موردی شهروندان 18 تا 40 سال شهر خوی)

در دو یا سه دهه گذشته، مفهوم سبک زندگی به طور عام و سبک زندگی سلامت محور به طور خاص، توجه بسیاری از متفکران اجتماعی، پژوهش گران سلامت و جامعه شناسان پزشکی را به خود جلب کرده است. در یک نگاه دقیق، سبک زندگی سلامت محور به عنوان پدیدهای چند علتی، چندبعدی و چند دلالتی به الگوهای جمعی رفتار مربوط می شود که به مسائل تهدیدکننده سلامت افراد می پردازد تا از این طریق بتواند تضمین کننده سلامت ایشان باشد. نگاهی دقیق به ادبیات موضوع نشان می دهد که برخی پژوهش گران در پی تبیین الگوهای رفتاری سلامت هستند؛ درحالی که بعضی دیگر در پی تبیین آن با تعیین کننده هایی چون انتخاب های فردی برآمده اند. این انتخاب ها در یک خط اجتماعی، سیاسی و فرهنگی صورت نمی گیرد و انواع تعیین کننده هایی چون دخانیات، ورزش، استراحت، تغذیه و غیره بر آن تأثیرگذارند. با اتخاذ رویکردی مشابه و با اتکا به پیشینه جامعه شناسی پزشکی، این مقاله در پی مطالعه پیمایشی سبک زندگی سلامت محور در میان شهروندان 18 تا 40 سال شهر خوی می باشد. در این تحقیق بر اساس مصاحبه با افراد مهمترین ابعاد سبک زندگی که بیش ترین تأثیر را بر سلامت آنان داشته انتخاب شد که عبارت بودند از تغذیه، فعالیت بدنی (ورزش)، مسئولیت سلامتی، کنترل استرس، استراحت و مصرف دخانیات. جامعه آماری شامل کلیه شهروندان 18 تا 40 ساله شهر تبریز بوده شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله و تعداد نمونه موردنظر با استفاده از فرمول کوکران 385 نفر انتخاب شد. نتایج تحقیق نشان داد که رابطه معناداری بین متغیرهای مستقل و وابسته وجود دارد و تمامی روابط به غیر از متغیر مصرف دخانیات به صورت مستقیم بوده اند، در واقع هر چقدر وضعیت افراد در متغیرهای مستقل بهبود یابد میزان سلامت آنان نیز به همان مراتب افزایش می یابد، نتایج رگرسیون چندگانه بیانگر این می باشد گه چهار متغیر تغذیه، فعالیت بدنی، کنترل استرس و مصرف دخانیات در مجموع 0.67 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین کرده اند، و متغیر کنترل استرس با میزان تأثیر 0.36 بیش ترین میزان تأثیر را بر متغیر سلامتی داشته است.