نقش سبک های والدگری و افسردگی، اضطراب و استرس در پیش بینی اهمال کاری دانش آموزان

اهمال کاری تحصیلی به عنوان خصیصه ای با اهمیت و تاثیرگذار در عملکرد دانش آموزان، موضوع بسیار مهمی است که نیازمند بررسی و تبئین می باشد که در این بین سبک های والدگری و افسردگی، اضطراب و استرس می توانند از جمله متغیرهای مرتیط و تاثیرگذار در اهمالکاری دانش آموزان باشند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سی های والدگری و افسردگی، اضطراب و استرس در پیش بینی اهمالکاری دانش آموزان انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را همگی دانش آموزان پسر و دختر متوسطه اول شهر سنگر در سال تحصیلی 1397-1396 تشکیل دادند که از این بین 260 دانش آموز (130 دانش آموز پسر و 130 دانش آموز دختر) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. ابزارهای پژوهش، مقیاس اهمال کاری تحصیلی (1984، solomon & rothblum)، پرسشنامه شیوه های فرزند پروری بامریند (1973، baumrind) و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس- 21 سوالی (1995، lovibond & lovibond) بودند. در انتها داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام بررسی گردیدند. بر طیق نتایج بدست آمده، اثر اضطراب (0.62=b)، افسردگی (0.37=b)، استرس (0.34b=) و سبک والدگری مقتدرانه (0.30-=b) در سطح 0.001 و اثر سبک والدگری سهل گیرانه (0.20=b) در سطح 0.005 معنی دار بود. بر این اساس، سبک های والدگری و افسردگی، اضطراب و استرس عواملی مرتبط و تاثیرگذار در اهمالکاری دانش آموزان می باشند که با توجه به آن، می توان با طرح ریزی و اجرا برنامه ها و مداخلات، کاهش اهمال کاری در دانش آموزان را موجب شد.