تبیین افسردگی براساس سبک زندگی با واسطه گری سلامت اجتماعی و کیفیت زندگی

هدف پژوهش حاضر تبیین افسردگی بر اساس سبک زندگی با واسطه گری سلامت اجتماعی و کیفیت زندگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه افراد بزرگسال شهر اهواز در سال 1395 بود که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای و براساس برآورد حجم نمونه کوکران، 383 نفر از بین شهروندان اهوازی انتخاب شدند. داده های این پژوهش با استفاده از پرسشنامه سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت والکر و پلیرکی (1987)، سلامت اجتماعی کییز (2004)، کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1989) و افسردگی بک دو (1996)جمع آوری شدند. در نهایت داده های 330 نفر قابلیت تحلیل داشتند. به منظور تحزیه و تحلیل داده ها، از مدل یابی تحلیل مسیر و روش همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر بیانگر تایید برازش مدل فرضی پژوهش بود. سایر نتایج بدست آمده از ضرایب تحلیل مسیر مشخص نمود که: سبک زندگی بر افسردگی اثر مستقیم دارد، سبک زندگی با واسطه گری سلامت اجتماعی و کیفیت زندگی بر میزان افسردگی اثر غیر مستقیم می گذارد.