اعتقاد به دعا راهی به سوی تحکیم سرمایه ی اجتماعی

هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین اعتقاد به دعا و سرمایه اجتماعی در بین ساکنان شهرستان گرگان می باشد. جامعه آماری در این تحقیق مردم شهرستان گرگان می باشد که از بین آنان تعداد 500 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و هم چنین پژوهش های میدانی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سرمایه اجتماعی و پرسشنامه اعتقاد به دعا می باشد. روایی ابزار اندازه گیری به وسیله روایی محتوایی مورد تأئید قرار گرفت و پایایی آن ها توسط نرم افزار spss محاسبه و ضریب آلفای کرونباخ در نهایت برای پرسشنامه سرمایه اجتماعی به عدد 0.839 و برای پرسشنامه اعتقاد به دعا به عدد 0.906 به دست آمد. روش تجزیه و تحلیل داده ها در این تحقیق ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون من ویتنی و آزمون فریدمن می باشد. نتایج نشان داد: بین خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی، مدیریت روابط و به طور کلی سرمایه اجتماعی و اعتقاد به دعای ساکنان شهرستان گرگان رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد؛ تفاوت معنادار بین خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی، مدیریت روابط و به طور کلی سرمایه ی اجتماعی از نظر گروه های جنسیتی وجود دارد. هم چنین نتایج آزمون فریدمن نشان داد از بین مولفه های سرمایه اجتماعی مدیریت روابط در اولویت اول، خودمدیریتی در اولویت دوم، خودآگاهی در اولویت سوم و در نهایت آگاهی اجتماعی در اولویت چهارم قراردارد.