بررسی رابطه ی بین نگرانی از تصویر بدنی با کاهش افسردگی، اضطراب و تنیدگی در بین دانش آموزان نابینایِ شهر شیراز

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین نگرانی از تصویر بدنی با کاهش افسردگی، اضطراب و تنیدگی در بین دانش آموزان نابینایِ شهر شیراز بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث گردآوری داده ها توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان نابینای شهر شیراز در مجتمع شوریدهی شیراز به تعداد 250 نفر که در سال تحصیلی 1396 - 1395 مشغول به تحصیل هستند، بود. برای تعیین حجم نمونه با مراجعه به جدول کرجسی و مورگان تعداد 148 دانش آموز نابینا با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش پرسشنامه نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون و همکاران (bici) و مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی ((dass بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در سطح استنباطی از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین نگرانی از تصویر بدنی با اضطراب و تنیدگی همبستگی مثبت وجود دارد (0.05(p<. هم چنین همبستگی بین نگرانی از تصویر بدنی با افسردگی نیز رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر با بالا رفتن مقدار نگرانی از تصویر بدنی به احتمال زیادی میزان افسردگی، اضطراب و تنیدگی دانش آموزان نابینا بیشتر می شود. نتایج تحلیل رگرسیونی نیز نشان داد که نگرانی از تصویر بدنی قابلیت پیش بینی افسردگی، اضطراب و تندیدگی دانش آموزان نابینا را دارد.